Μανούλα μου γλυκιά και πανέμορφη,
μου φάνηκε οτι άκουσα τη φωνούλα σου
χτες βράδυ ...
Με φώναξες με το όνομα μου και ξύπνησα,
αλλά δε σε είδα ...
Μου λείπεις αγάπη μου ...
Νιώθω οτι εχω χάσει τη γη κάτω απο τα
πόδια μου.
Νιώθω ...
συντεριμμένη, κατεστραμμένη, καταρρακωμένη...
σα να μην υπάρχω μαμα μου, ζω αλλά δεν υπάρχω!
Το απόλυτο κενο εχω μέσα μου και γύρω μου.
Είσαι τα πάντα για μένα, ο σημαντικότερος
και πολυτιμότερος άνθρωπος της ζωης μου,
της καρδιάς μου, της ψυχής μου.
Θέλω να μάθω, πού βρίσκεσαι, αν είσαι καλά,
αν με σκέφτεσαι, αν με αγαπάς ακόμα, αν με θυμάσαι ...
Σ' αγαπάω πολυ μανούλα μου και σου ζητω συγνώμη
για ολες τις φορές που σε πίκρανα και σε
στεναχώρησα, άνθρωπος είμαι κι εγω, δεν είμαι τέλεια.
ΣΥΓΝΩΜΗ μανούλα μου !
Εσυ είσαι τέλεια αγάπη μου, εξαιρετική, υπέροχη σε ΟΛΑ ΣΟΥ!
Ο κόσμος, η ζωη, τίποτα δεν είναι το ιδιο μαμα μου χωρίς εσένα.
Ούτε εγω είμαι η ιδια, εχω γεράσει μαμα μου χωρίς εσένα,
έσπασα μαμα μου ...ρήμαξα σα σπίτι μέσα μου ...ρήμαξα!
Σ' αγαπάω μαμα μου πολυ,
και μου λείπεις ακόμα περισσότερο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου