Μανούλα μου αγαπημένη,
το κενό που μου άφησες είναι τεράστιο
και δε ξέρω πώς να το διαχειριστώ.
Μου λείπεις αφάνταστα...
Με ρωτούσες τί θα κάνω αν πεθάνεις,
και δε σου απάντησα ποτε...
Και τώρα μανούλα μου γλυκιά και πανέμορφη,
δε ξέρω τί να κάνω...
Σε σκέφτομαι, δεν εχω πάψει στιγμή να σε σκέφτομαι.
Κοιμάμαι αγκαλιά με το λούτρινο χελωνάκι
που μου είχες χαρίσει.
Το κοιτάω και σκέφτομαι το αγαπημένο μας παραμύθι...
- ...κι οταν σκάσουν τα αυγουλάκια, σκάβουν στην άμμο,
βγαίνουν στην επιφάνεια και τρέχουν στη θάλασσα να
βρουν τη μαμα τους...
- Μα βρε μαμα, πώς θα τη γνωρίσουν αφου δεν την έχουν δει ποτε;
- Θα τη γνωρίσουν, όπως γνωρίζεις εσυ εμένα...
Ο Άγγελος μου είσαι αγάπη μου, με ολη τη σημασία της λέξης!
Άγγελος ήσουν πάντα!
Πανέμορφος, γλυκομίλητος, ήρεμος, λαμπερός, σοφός!
Μου λείπεις μανούλα μου.
Μου λείπουν οι χαζοκαυγάδες μας, τα ψώνια μας, οι ταινίες μας,
οι καφέδες μας, η παρέα μας, η αγκαλιά μας, η φωνούλα σου...
Πάντα έλεγες "δε θα είμαι εδω για πάντα", και δε το πίστευα.
Σε ήθελα για πάντα κοντά μου, μαζί μου, παρεούλα μου.
Το ξέρω, με έβαλες να υποσχεθώ οτι δε θα "έφευγα" πριν απο σένα,
αλλά εσυ έφυγες τόσο νωρίς, τόσο ξαφνικά.
Σου μιλάω συνέχεια ομορφιά μου, ελπίζω να με ακούς
και να νιώθεις την αγάπη μου μαμα μου.
Σου έφερα λουλούδια, ροζ τριαντάφυλλα που σου αρέσουν.
Πάντα μαζί θα γιορτάζουμε αυτη τη μέρα μαμα μου.
Σ' αγαπάω πολύ και μου λείπεις ακόμα περισσότερο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου