είσαι εδω .... |
θα είχες τη γιορτούλα σου σε λίγες μέρες.
Δεν εχω πάψει να σε σκέφτομαι στιγμή.
Μου λείπεις αφάνταστα... φριχτά!
Κάθε πρωί ξυπνάω με την αίσθηση
οτι είναι ενα ψέμα, οτι είναι εφιάλτης
και ξύπνησα απο αυτόν.
Μετα δυστυχώς συνειδητοποιώ οτι
είναι αλήθεια και βυθίζομαι στη θλίψη μου.
Φτιάχνω δυο καφέδες, ανάβω ενα κεράκι,
βάζω τα τραγούδια που σου άρεσαν,
και σου λεω τα πάντα, κοιτάζοντας τις
φωτογραφίες σου.
Έχω παντού φωτογραφίες σου μανούλα μου.
Θέλω να σε νιώθω και να σε αισθάνομαι παντού,
όπου κι αν είμαι. Ίσως ετσι, μειώσω κάπως
το κενό που νιώθω. Τίποτα δεν είναι το ίδιο
τώρα πια. Όλα έχουν αλλάξει, ολα είναι διαφορετικά.
Ολα με πληγώνουν μανούλα μου,
αυτό το "γιατί" με σκοτώνει κάθε μέρα.
Είχα τόσα πολλά να σου δώσω, να μου δώσεις,
να μοιραστούμε ακόμα, να μάθουμε κι οι δυο.
Τόσα πολλά που θα τα κρατάω για μένα πλέον.
Δε θα ξαναπώ τη λέξη "μαμα" ποτε πια.
Δε θα με αγαπήσει ποτε κανένας οσο εσυ, εμένα
και δε θα αγαπήσω ποτε πια κανέναν, οσο
αγαπάω εσένα.
Λένε οτι σου εχω λατρεία, ναι μανούλα μου,
λατρεία σου είχα και σου εχω.
Κανεις δε θα νιώσει και δε θα ζήσει αυτό
που είχαμε εμείς.
Είχαμε την αληθινή αγάπη, ανεξίτηλη,
ανεξάντλητη και παντοτινή.
Πάντα θα ζει η αγάπη μας μαμα μου.
Πάντα...
Σ' αγαπάω πάρα πολύ μανούλα μου ...
και μου λείπεις ακόμα περισσότερο ....
ΝΑ ΗΞΕΡΕΣ ΠΟΣΟ ΣΕ ΝΙΩΘΩ
ΑπάντησηΔιαγραφή