Κάθε μέρα που περνάει τη νιώθω σα καρφί να μου τρυπάει τη καρδιά.
Όπου κι αν γυρίσω το βλέμμα μου, εσένα βλέπω, είσαι πάντου...
Στη καρδιά μου, στη ψυχή μου, στο μυαλό μου, ...παντού.
Είσαι τα πάντα για μένα, μου έδωσες ζωη και αγάπη.
Με έμαθες να ζω, να υπάρχω, να εκτιμώ και να σέβομαι.
Εσυ με έμαθες ολα οσα είμαι.
Έλεγες "εμείς δεν είμαστε μάνα και κόρη, είμαστε αδελφές ψυχές",
"Ναι είμαστε!" σου απαντούσα.
Ευτυχώς πρόλαβα να σου πω οτι είμαι πολύ τυχερή και υπερηφάνη που
εχω εσένα για μητέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου